Όλο και πιο περισσότερο αγνοούμε, όλο και πιο λίγο γνωρίζουμε το απάτητο κομμάτι της ψυχής μας και υποψιάζομαι ότι γεννιόμαστε δύο φορές.
Τη μία στα χέρια της μάνας μας και την άλλη στα χέρια του Θανάτου.
Σε εκείνο ακριβώς το κορυφαίο λεπτό που παύουν οι Μοίρες να υφαίνουν τα προικιά μας.