Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015

Ντύνομαι Φθινόπωρο και έρχομαι με γεμάτα τα δάχτυλα δάκρυα δέντρων.
Να σε πάρω να φύγουμε μακριά από τις καμένες ελπίδες.
Μακριά, μαζί σε μια ρίζα δεμένοι.
σε μια ιστορία αφηγημένοι
χωρίς αρχή με τελείες γεμάτη
χωρίς υποσχέσεις αιώνιες
φθαρτοί μακριά μαζί
μέσα μου δυνατά
σαν ζωή που θα σκίσει
τη νύχτα του καταδικασμένου χειμώνα στα δύο.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου