Παρασκευή 27 Αυγούστου 2021

Που πάω και μπλέκω η μικρή ιστορία.

 

Που πάω και μπλέκω η μικρή ιστορία*  


Δεν υπάρχουν αλήθειες παρά ιστορίες.

Μια φορά και ένα καιρό υπήρχε μια μικρή ιστορία με μικροσκοπικές πατούσες.

Κάθε βήμα της, ήθελε χιλιάδες στιγμές ήλιου και σελήνης.

Όμως οι πατουσίτσες προχωρούσαν και η μικρή ιστορία μεγάλωνε.

Γινόταν άνθρωποι.

Γινόταν εσύ

Γινόταν εγώ.

Μεγάλωνε σε πλήθος προσώπων, αλλά οι πατουσίτσες της δεν μεγάλωναν.

Όμως προχωρούσαν

Αργά αργά και χρειαζόντουσαν ακόμα πιο πολλές στιγμές ήλιου και σελήνης.

Μια μέρα όμως ήρθε ένα αγόρι

Της πήρε το χέρι και της είπε με γλυκό φιλί στα χείλια της.

Θα γίνεις ένα όμορφο χελιδόνι.

Θα πετάς ψηλά και ο κόσμος θάναι στην καρδιά σου.

Χειμώνες Θα περάσουν μακριά σου.

Η Άνοιξη θα σου υφαίνει φωλιές με τα μαλλιά της να κοιμάσαι.

Δεν θα πονάς πια μικρή μου Ιστορία όταν βαδίζεις.

Και η μικρή ιστορία έγινε χελιδόνι.


Πέμπτη 26 Αυγούστου 2021

Να φεύγεις. Να έρχεσαι...

 Να φεύγεις. Να έρχεσαι...

σαν την αλλαγή της εποχής.
Να φεύγεις σαν ταξίδι.
Να έρχεσαι σαν προορισμός.
Μη λυπάσαι στη νοσταλγία.
Κοίτα! Σου αφήνει το γιασεμί της Μονεμβασιάς στους καρπούς.
Τους χειμώνες που φιλούσαν την μοναξιά του τοπίου.
Την Άνοιξη που γέννησε ένα μπουμπούκι στη μικρή κόκκινη γλάστρα της γιαγιάς.
Να φεύγεις. Να έρχεσαι....
Σαν προσδοκία να πέσω στην αγκαλιά σου.
Και εσύ...
Σαν υπόσχεση ενός καλοκαιριού με σκορπισμένα σπόρια γλυκού καρπουζιού καταμεσήμερο κάτω από το αγιόκλημα
και μια θάλασσα να ανοίγει την βεντάλια της στο κύμα.
Σε κοιτώ...
Να φεύγεις. Να έρχεσαι.
Ταξιδιώτης. Υπόσχεση. Φιλί.
© Στ. Θ.