Μια πόρνη και ένας ζιγκολό μάλωναν σε μια σκοτεινή πλευρά της Πειραιώς για το ποιος από τους δύο είναι περισσότερο πουτανα στη ζωή.
Ντυμένοι στα λιτά και στα διάφανα κορμιά τους έτριζαν οι λέξεις στις κουβέντες τους θυμό ειρωνεία και μια κραυγή απόγνωσης.
Περνούσαν οι πελάτες και δεν τους χαμπάριαζαν καθόλου. Λοιπόν του λέει εκείνη: "ποιος είναι πιο βρώμικος από τους δυο μας στη δουλειά αυτή;
Εσύ που συνοδεύεις τις πελάτισσες στα ακριβά σαλόνια τους 'η εγώ που σέρνομαι στα παγωμένα πεζοδρόμια τη νύχτα;"
Και ο ζιγκολό με τις φλέβες του στο λαιμό πρησμένες από θυμό "η πόθο … Δεν απαντούσε.
Απλώς την κοιτούσε και εκείνη γύρισε τα μάτια της στο δρόμο και απάντησε
"Κανείς μας ανόητε!
Γιατί ηθικό αλισβερίσι οι πόρνες δεν κάνουν.
Και οι δύο αυτό είμαστε. Πόρνες του σεξ. Φοράμε ένα διάφανο σώμα και αυτό μόνο".
Ο ζιγκολό θύμωσε ακόμα πιο πολύ και την άρπαξε και τη φίλησε με τόσο πάθος στο στόμα που τα διάφανα σώματα τους έγιναν ένα.
Και περνούσαν οι πελάτες για σεξ, αλλά εκείνοι οι δύο δεν χαμπάριαζαν στα διάφανα κορμιά τους.
[Η πόρνη και ο Ζιγκολό]
©Στ. Θ.
