Ξέρεις τι ευθύνη είναι
να μ΄ αγαπάς;να βουτάς στο κενό μαζί μου
χωρίς συντριβή
μόνο ένας ίλιγγος
να καταπίνει τα σωθικά σου;
Ξέρεις τι ευθύνη είναι
να σ΄ αγαπώ
χωρίς το αύριο
να σε σκεπάσει;
Μόνο σταγόνες σπέρματος
να σε ταΐζουν
σαν φυτό της ερήμου
που ζει μήνες χωρίς
βροχή;
Ξέρεις τι ευθύνη είναι
να σ΄ αγαπώ
και να μην μπορώ
να σου δώσω
την ανάσα μου;
Να γδέρνομαι μέσα
στο Κολαστήριο
από αμαρτίες
που δεν θέλω να σου δώσω ;
Να βουτάς στη φωτιά για
να γίνεις στάχτη μαζί μου;
Ξέρεις τι ευθύνη είναι
να με σκεπάζεις
με κάθε σου στοργή
και να με ταΐζεις
αγάπη από τα στήθη σου;
Εμένα έναν κατάδικο
και να κλείνεσαι
στη φυλακή μου;
Ξέρεις τι ευθύνη;
να γίνεσαι το οξυγόνο μου;
Η πνοή μου.
Η τροφή μου.
Να γίνεσαι τα μάτια μου
εμένα του τυφλού
και να σ΄ αγαπώ
σε κάθε μου ελπίδα;
Ξέρεις τι ευθύνη;
