Ήταν πλέον αργά να τον σταματήσει να φύγει. Εκείνη ήξερε, ότι όταν αγαπούσε, όλα πέθαιναν. Έμενε -πάντα μόνη. Έτσι ήταν προαποφασισμένο από τη Μοίρα. Έπρεπε λοιπόν να φύγει για να μην τον χάσει και αυτόν. Τα μάτια του γέμισαν πόνο όταν την έβλεπε να τον αποχαιρετά.
Η βροχή έπεφτε σε μια χρυσαφένια απο τις αχτίδες του ήλιου μέρα. 'Ολα έλαμπαν και όλα μοσχομύριζαν γύρω τους. Η φύση ήταν γιορτινή, αντίθετα με τη συννεφιά στην καρδιά τους.
Για εκείνη, έπρεπε να ζήσει μακριά του. Της το ζήτησε και του το προσφέρει.
Ήταν πλέον αργά.