Άδειο κουστούμι σε θέλω.
Άδειο από τους τίτλους που κέρδισες ...και 
Επιφάσεις απλότητας και ρεαλισμού
Γυμνό όπως γεννήθηκες,
σε μια ανθρώπινη γειτονιά του κόσμου
που οι άνθρωποι ξυπόλητοι μεθούσαν
απο χαρά, γέννες, έρωτες, τσακωμούς για τη μπουγάδα.
Τραγουδούσαν τον έρωτα, το κέφι τους το θρήνο τους, τον πόλεμο....
Κάλυψες όλα τα σημάδια σου και έγινες μια σπουδαιότητα
Αλλά,
τσακίζονται τα γόνατα της αγάπης μου για να σε ακουμπίσουν,
να δω μέσα στα μάτια σου ποια ώχρα αλήθειας έχουν.
Άδειο κουστούμι να είσαι κοντά μου
και τα σώματά μας να τσαλακώνουν τις σελίδες μας.
Έτσι, άγνωστο σε γνώρισα. Να είσαι ένας Άνεμος ελευθερίας.

και ένας τέτοιος Άνεμος Ζωοφόρος
δεν εμπαίζει την ανάσα του πόθου, δεν ηδονίζεται
να φουντώσει τη φωτιά για κάψει τα πάντα.
Άδειο κουστούμι σε θέλω.
Άνθρωπο, όχι Κάστρο καλυμμένο με πέτρες και χώμα.
και εγώ μια αλυσοδεμένη σάρκα να μπω στην καρδιά σου,
υποταγμένη.

[Άδειο Κουστούμι]