Έχουν περάσει τα μεσάνυχτα στη ζωή μου και έχω μείνει αρκετές βραδιές παρέα με σκέψεις και σκιές. Έχω δει πως χτυπάει η καρδιά αρκετών στην αγκαλιά μου και κάθε φορά ακούω μια μουσική από μέρη μακρινά.  Τα φιλιά τους έχουν γεύση φρουτένια από κήπους εξωτικούς.  Έχουν περάσει και Ανατολές ήσυχες σαν αναπνοή μωρού που κοιμάται σε ουρανούς.  Έχω σκουπίσει κλάματα στο στέρνο μου και συγνώμες από λάθη φόβων τους.  Έχω σηκώσει το βάρος τους, αν και μικροσκοπική σε τόσα γιγαντιαία Εγώ, αλλά από την άλλη, μονολογώ σε μοιρολόι ότι έτσι είναι τα αρσενικά.  Έτσι είναι τα αρσενικά ....πως θένε να πεθαίνεις στην κατάκτησή τους.

Έχουν περάσει οι στιγμές μου εδώ και καιρό, αν και ακόμα με ταξιδεύουν. Ναυάγησα στην αγκαλιά τους γιατί καπεταναίοι πολλοί ορίζονται, αλλά ούτε μια άγκυρα δεν ξέρουν να σηκώσουν.  Ούτε αλμύρα μυρίζει η σάρκα τους.  Γαλόνια αγορασμένα σε κάποιο πανηγύρι που έψαχναν να ντυθούν θαλασσινοί.

Απόψε είδα ένα παράξενο όνειρο και ήσουν εκεί.