Καμιά φορά βλέπω ένα ποτάμι ήρεμο να με παίρνει μακριά του. Άλλες πάλι φορές, καταλήγω στα χείλια ενός θυμωμένου καταρράκτη. Μια μέρα όλα τελειώνουν μέσα σε πύρινους ουρανούς και τα όστρακα αγκαλιάζουν τα μυστικά μας βαθιά στην κοιλιά τους. Τα πουλιά φεύγουν για ένα Νότο ζεστό και οι φωλιές αδειάζουν από το τραγούδι τους και έτσι μου μένει μόνο αυτό. Εδώ με τη μουσική. Έχω πολλές ιστορίες να σου διηγηθώ. Είδα πολλών ανθρώπων το βλέμμα να σιωπά. Άκουσα ωραίες καρδιές να χτυπούν στο στέρνο μου, αλλά μια ιστορία πάντα μου λείπει.....
η δική μου!


https://www.youtube.com/watch?v=DynOepbUwgg&feature=youtu.be