Ανάερα λόγια, ευγενικά, πάντα έχεις να μου πεις και ήδη ξέρω πως αυτή η ευγένεια έχει τη μαγεία να εγκλωβίζει τις πεταλούδες στα χέρια σου και εκεί, να βαλσαμώνονται, καθώς αυτές τα φιλούν με τα ακροδάχτυλα της ζωής τους.  Τις αγγίζεις με θάνατο μέλι και, ενώ σβήνουν από πνοή, κάθονται στα τρυφερά σου χέρια να πεθάνουν.  Μια μέρα λένε ζούνε, ας ζήσουν έτσι ακουμπισμένες κοντά σου.

Τι πιο όμορφο να πεθαίνεις από έρωτα, και όχι από επιλογή της μοίρας, λένε κάποια ποιήματα τσαλακωμένα  που τα βρήκα σ’  έναν περίπατο στη φυλακή μου.  Άγνωστος ο ποιητής, αλλά είμαι σίγουρη, ότι ήταν γεμάτο το κορμί του από πανέμορφους θανάτους.

(φωτογραφία  Kansuke Yamamoto)