Φανταχτερά αδέξια οι ψαλμωδίες φτάνουν με τον άνεμο μέχρι κοντά μου.
Η παρατεταμένη παραφωνία της σιωπής ακινητοποιεί τη μέρα.
Φανταχτερά αδέξια σκέπτεσαι...της λέω.
"μα όχι" αντιδρά.
Κοίτα, πόσο απαλά, ξημερώνει αυτές τις μέρες. Δεν κάνει παγωνιά.
Γδύσου σαν τα δέντρα που λυπημένα προσκυνούν τον ουρανό και στο κρύο η γύμνια τους μας ζεσταίνει όλους στοργή. Ξέρουν πως πεθαίνουν οι στιγμές χωρίς φωλιά.
Γδύσου και μείνε χωρίς σιωπές.
Οι ψαλμωδίες δεν είναι προσευχές πια για κανέναν. Καμία προσευχή δεν μπορεί να σώσει νεκρές ψυχές. Καμία.
Για αυτό γδύσε το χαμόγελό σου από ειρωνείες.
Φανταχτερά αδέξια σκέπτεσθαι της λέω.....
.....................................
μου χαμογελάει πάντα, σαν τέλος.