Εκεί, στο σκούρο βαθυκόκκινο τοίχο σου πεταμένες στις ρίζες του τόσες τσαλακωμένες σελίδες.
Κλείσε τα μάτια και ακούμπησε τον. Παγωμένος σαν αίμα θανάτου.... λένε.
Και οι τσαλακωμένες λέξεις στις σελίδες μιλούν για αυτό που δεν θα ακουμπήσεις ποτέ, το βαθύ έρωτα.
Aυτόν που μόνο επιδερμικά χαιδεύεις, αλλά δεν ξέρεις τι άρωμα έχουν τα χείλια του.
Εκεί, στο σκούρο βαθυκόκκινο τοίχο σου, μένουν οι λέξεις, στάχτες που έκαψα απόψε.