Αν δεν χαμογελάς στα όνειρα, τότε τι μένει; 
από το [άδειο μας] στην καρδιά, φυγάς να γίνεσαι...
και ποτέ να μην γεράσεις διψασμένος από αγάπη,
όχι αυτή που στάζει στα χέρια σου, σαν ανοιξιάτικο ψιλοβρόχη
αλλά από αυτή, που θα στάξει η δική σου καρδιά
ανάσα στην ανάσα μας.