..Δεν υπάρχει μεγαλύτερη θλίψη από την ανάμνηση ημερών ευτυχίας, κατά τα έτη της δυστυχίας μας.
Πως είπες;
...Δεν υπάρχει. Αυτό, καμπάνας άκουσμα στα αυτιά μου είναι.
...Δεν υπάρχει.
Βελούδινος είσαι ώρες, ώρες όταν με σκέφτεσαι και ίσως μετάξι.
σου αρέσει να ερωτεύεσαι τα πολυτελή λόγια και αγκαλιάσματα.
πεινάς; εγώ πάντα! Με τριγυρνά η υπογλυκαιμία των ημερών μας.
....πες μου τι άλλο δεν υπάρχει. Έχω μόνο αυγά και γάλα στο ψυγείο και μια μισοφαγωμένη σοκολάτα.
και ένα μήνυμα σου στο κινητό που το διαβάζω κάθε βράδυ, μπας και καταφέρω
να διώξω την πείνα μου.
"σ΄ αγαπώ" αυτό γράφει.....βλέπεις η τεχνολογία, πλέον, σου βαλσαμώνει την καρδιά.
αν αυτό το μήνυμα ήταν γραμμένο από μελάνι θα είχε ξεθωριάσει προ καιρού.
αλλά, από την άλλη, όπως λέει το γνωμικό, "δεν υπάρχει μεγαλύτερη θλίψη από την ανάμνηση ημερών ευτυχίας, κατά τα έτη της δυστυχίας μας".

Έχω μόνο αυγά και γάλα στο ψυγείο, αλλά και αγάπη ναι και αυτή κατεψυγμένη είναι μέσα μου.

Πεινάς;