Ο πατέρας μου ήταν ναυτικός. Τον αναφέρω συχνά στα γραπτά μου. Μεγάλωσα μακριά του αλλά πολύ κοντά του μέσα από τα ανορθόγραφα παιδικά μου γράμματα. Στην εφηβεία απομακρύνθηκα από κοντά του. Δεν καταλάβαινα παρά μόνο τις αλλαγές στις ορμόνες μου και αυτήν τη "επανάσταση" στο να γίνω "αυτόνομη".
Μου έλεγε λοιπόν ο καπετάν Μιχάλης. "Για να είσαι ελεύθερη πρέπει να μην χρωστάς γραμμάτια και προσκυνήματα σε κανέναν. Μην γράφεσαι σε παρατάξεις, έχουν ανταλλαγές αυτές οι σχέσεις. Αν είσαι δυνατή και αυτόνομη μείνε μακριά τους. Μόνο έτσι θα βλέπεις την Αλήθεια και αν την αντέχεις.! Μέχρι τότε διάβαζε, όσο μπορείς να προχωράς. Η γνώση είναι εξουσία και μόνο αυτή δεν χαρίζεται. Μάθε να μην είσαι μαλθακή με τον εαυτό σου και κλαψιάρα. Μάθε να κοιτάς τη θάλασσα κατάματα και όλους. Μάθε να αγαπάς δυνατά, αντέχεις; Αν θέλεις ελευθερία, τότε μην υποδουλωθείς σε καπρίτσια της μάζας. Αντέχεις τη μοναξιά; γιατί η ελευθερία έχει καταιγίδες μοναξιάς και μέχρι να τα μάθεις όλα αυτά, θα μάθεις να ψήνεις σωστό ελληνικό καφέ!"
Έμαθα τη μοναξιά και τον ελληνικό καφέ, τον ψήνω υπέροχα με καϊμάκι. Έμαθα να βλέπω τη θάλασσα και την καρδιά της.
Ένα ακόμα μου μένει να μάθω...

να Αντέχω!