Κοίτα. Σήμερα άνθρωπε δεν θέλω να σου μιλήσω.
Βαριά ο άνεμος χτυπάει στο κλειστό παράθυρο και η Άνοιξη
ακόμα μακριά ταξιδεύει.
Ξέρεις να αγαπάς; ή ψηλαφίζεις σαν άπιστος τις χαραγμένες λέξεις
πάνω σε γυμνούς κορμούς δέντρων;
Ξέρεις να διαβάζεις ή συλλαβίζεις τη ζωή σου;
Κοίτα. Σήμερα άνθρωπε θα μείνεις μόνος.
Σκορπάς άπληστα τα συναισθήματα,
ενώ λες ότι είσαι φτωχός.
Μόνο κάτι φωτεινές εικόνες σε πολυσύχναστους δρόμους
και κρεβατοκάμαρες αφηγήσεις κρέμονται στα μάτια σου.
Κοίτα. Σήμερα άνθρωπε δεν θέλω να σου μιλήσω.
Ούτε ένα γράμμα τσαλακωμένο δεν θα χαθεί σε βόθρους πια.
Βρώμικη η Πολιτεία που ζεις. Βρώμικοι οι δρόμοι που περπατάς
αλλά εντυπωσιακοί.
Εντυπωσιακά κλείνεις επιλόγους. Εντυπωσιασμοί όλα σου.
Ξέρεις να αγαπάς; ή ψελλίζεις την αχόρταγη υπεροψία σου
στο να ζητάς κάτι τόσο πολύτιμο όσο το "να σ΄ αγαπώ;"
Κοίτα. Σήμερα οι πόλοι αντιστράφηκαν κ. ο Βορράς, θα γίνει ο Νότος μου.