Να τολμάς να καις σελίδες πάνω σε μια ζωή άκυρη. Nα ζεσταίνεις την ψυχή με ματωμένα ποιήματα και να μην μπορείς να ψελλίσεις  το όνομά της.  Ενώ, να τσαλακώνονται οι στιγμές της και εσύ να μεθάς λύπη που σε ποτίζουν τα ξενύχτια σου.  Να τολμάς να καις στιγμές της σε μια ζωή άκυρη και η τελεία να πέφτει σαν μουτζούρα από σινική μελάνη πάνω σε υποσημειώσεις ενός κεφαλαίου σαν μυθιστόρημα.  Ήθελες να της γράψεις πάλι σ΄ αγαπώ, αλλά η παραγγελιά της ήταν να μην το κάνεις.  Έπεσε σαν μουτζούρα η τελεία πάνω στα τσαλακωμένα δάκρυα....  Ξέρεις ποτέ δεν διαβάζεται καθαρά η Αρχή, οπότε, το Τέλος γκρεμίζεται στην ιστορία αυτή.  Αύριο, ένα ξημέρωμα θα τραφεί από τα ψίχουλα των ονείρων.  Ο πόλεμος είναι πάντα μισητός στα σπλάχνα μου, αλλά και πάλι πως να ζω σε μια γονατισμένη ελπίδα; 

Να τολμάς να καις το [σ΄  αγαπώ] και  η φωτιά να φωτίζει το δρόμο το βράδυ.  Στις πόλεις υπάρχουν πολλά φώτα, αλλά δεν βλέπεις παρά βιτρίνες.  Η αγάπη δεν πουλιέται, δεν θαυμάζεται, δεν αποθηκεύεται σε ένα μήνυμα κινητού.  Την πίνεις και αυτή κυλά στην καρωτίδα σου σαν ποτάμι.  Η αγάπη δεν κρεμιέται  σε πλούσιες ντουλάπες. Η αγάπη κουρνιάζει στα γόνατά σου τα ματωμένα και τα ξεπλένει από τη σκόνη και το αίμα.

Η αγάπη είναι απάντηση…..

-Θα με σηκώσεις άμα πέσω χαμηλά;

-Ναι

[.]