Όπως η ομίχλη έχει πέσει στη ζωή μου

Χαθήκαμε σ΄ ένα σταυροδρόμι

Από τότε…. αδέσποτη καρδιά

Φτιάχνω παραμύθια

Για ταξιδευτές

Γονατισμένο φεγγάρι

Θυμωμένο κύμα

Ήλιος [μοναχικός] μου

Σου γράφω ποίημα

Να το κάψω σε μάγια

Να το δώσω στο δειλινό

Να το πιείς να ξεδιψάσεις

Στοργή.

Κλείνω τα μάτια μου

και η ομίχλη ρουφάει τα όνειρα

που έκλεψα από ένα αγόρι.

Του είπα ψέματα

ότι τον αγαπώ

και εκείνο μου έδωσε

την κέρινη καρδιά του

Γδέρνεται το πετσί μου

από ά-πνοες ανάσες.

και κρατώ  την παλάμη σου

σαν βρέφος ανυπεράσπιστο

στην καταιγίδα

και ρωτάς

γιατί ακόμα κρατώ

την κέρινη καρδιά του

την κέρινη καρδιά του.

Θάλασσα με αποκαλείς….

Ταξιδευτή που ήρθες

να με πάρεις,

κράτα με γερά να

μην χαθώ στη γη σου

που συντρίβει τα σπλάχνα μου.

Τόξο το κορμί

τρέχει ποτάμι ηδονής

και σπάει η κέρινη καρδιά

σε χίλια θραύσματα

σκόνη μνήμης.