Δεν θα 'χεις ούτε μια σταγόνα από μελάνι από μένα.
Λέξεις έφυγαν σαν χελιδόνια να σε βρουν,
αν και ξέρουν
ότι θα πεθάνουν στο βορρά σου.
Τώρα, σταλακτίτες γέμισαν τα πνευμόνια σου
και όσο και να σε φιλούν να παραμένεις πρίγκιπας
βάτραχος ξημερώνεις.
Τους καθρέφτες τους έσπασα από καιρό
σπασμένα κομματάκια ολούθε
και τώρα πια βλέπω χωρίς αυτούς.

Κάθε ξημέρωμα στα γόνατά μου
ακουμπάς το φιλί που μαζεύεις με μαγεία.
Τα χελιδόνια έφυγαν για το βορρά
αν και ξέρουν ότι θα πεθάνουν.
Δεν θα 'χεις ούτε μια σταγόνα από μελάνι από μένα
με δάκρυ γράφω.

[Στ. Θ]