Τους  ποιητές δεν θα τους βρεις να ζουν μόνο σε στίχους.

Ζουν όπου στρέψεις το βλέμμα σου,

αν και εφόσον το ταξιδέψεις στις διαθλάσεις του φωτός

στη μάχη με το σκοτάδι.

Έτσι και το βλέμμα μας όταν συναντήθηκε

Ακαριαία έπαψαν τα όπλα να χτυπιούνται στις καρδιές μας.

Και τα λόγια χάθηκαν στις καρωτίδες μας

Αίμα κυλά παντού. Νομίζω έτσι ….

Αίμα και γύρη.

Τι νομίζεις, δεν είμαστε τοπία από κυκλάμινα;

Είμαστε γεμάτοι σπόρους γύρης για μελίσσια και κεντήματα

Που υφαίνονται  σε αόρατο αργαλειό της Μοίρας.

Τους ποιητές, λοιπόν,  θα τους βρεις να ζουν και στους στίχους

και παντού,  όπου και αν η καρδιά σου διψάσει από ζωή

Ανατολή και Δύση.

Και εμάς, κάπου εκεί, στη μέση του Δειλινού

να σωπαίνουμε τη μάχη.

Σαν γλυκό νανούρισμα του Αντίο.

[Τοπία μέσα μας]