Ανάμεσα σε μια απειλή χρεοκοπίας (Again Oh Gosh), σε μια επανάσταση πολυτελείας, (με ένα Allure πουά Αναρχίας), και ένα γύρω γύρω όλοι στη μέση
η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι μας.....

Ένα ποίημα γράφεται τυφλά και ανορθόδοξα στραβά (σαν κατηφόρα)
Μια καύλα που δεν καταλήγει σε οργασμό (αφού το διαδικτυακό παραισθησιογόνο κλέβει Ταυτότητα και Νου )
Ένα ΧΑ να κάνει ελεύθερη πτώση από τα βράχια της Ακρόπολης
Μια καλτσοδέτα να σφίγγει το λαιμό του πάλαι ποτέ (ποτέ ξανά) γιάπη 
Ένα ουρλιαχτό λύκων να σκίζει τη μουχλιασμένη από κλάψες νύχτα
Ένα τρελό κατσίκι να σφάζεται στο βωμό της Πατριδοκαπηλίας 
και η ταξική νεύρωση καλά να κρατεί ..... (άρε Vincent de Gaulejac)

και εγώ και εσείς και οι άλλοι εδώ μέσα .... 
μια υπογραφή 
άλλοτε πλαστή, άλλοτε τρελή, 
άλλοτε ένα copy paste μαζί με δική μας σάλτσα 
άλλοτε κατά προσδοκία φιγούρες film noir 
άλλοτε απλά σκιές
άλλοτε επιτυχημένοι ή ναυαγοί (κυρίως ερωτικοί)

Πλέον, είμαι σίγουρη ότι όλα θα χαθούν και εμείς
κλειδωμένοι στα μπουντρούμια (από μόνοι μας)
θα λέμε....

Το Φεγγάρι επιπλέει στον Ωκεανό;