Τελικά, μόνο οι λέξεις που αφήνω πάνω σε αόρατα χαρτιά με λυτρώνει. Oύτε η βροχή η φιλένια, ούτε καν η σοκολάτα.
Ούτε ο θυμός με λυτρώνει, ούτε η αγανάκτηση με αποδεσμεύει από το "νοιώθω".
Τελικά, πιστεύω ότι, αν δεν γονατίσεις στη ματαιότητά σου και αν δεν κλάψεις για το αναπόφευκτο της ανατροπής, τίποτα δεν σε λυτρώνει.....
Τελικά,
η ασυνέχεια του χρόνου θα με ξαναγεννήσει ένα σπλάχνο [του] με defaut και
όσο για το "νοιώθω", αν με ρωτήσεις πάλι για αυτό το ρήμα, θα σου απαντήσω
"πρέπει", αλλιώς δεν θα βελτιωθώ.

με νοιώθεις;