~Αυτό που αγαπώ στα νιάτα είναι αυτή η ορμή της σοφίας που αναβλύζει η καρδιά τους όχι τόσο η σκέψη τους.

Σαν μια πηγή αστείρευτης σοφίας, γιατί τα νιάτα είναι σοφά.  Σας ακούγετε περίεργο, αλλά έτσι είναι.  Οι νέοι έχουν ατόφια την ελπίδα μέσα τους, δεν την αλλοιώνουν ακόμα με ψεύτικες προσδοκίες.  Νομίζετε ότι ζητούν τα πάντα. Δεν ζητούν γιατί απλά ξέρουν ότι θα τα βρουν.  Θα βρουν τρόπο να ξετρυπώσουν μια δειλή αχτίδα ελπίδας από ένα μικρό άστρο του ουρανού τους.  Για αυτό αγαπούν το ξενύχτι.  Ψάχνουν μέσα στο σκοτάδι αυτό που εμείς μεγαλώνοντας το θάβουμε καλά στα σκοτάδια της ζωής μας.  Αν σε κοιτάξουν κατάματα θα δεις στο βλέμμα τους μόνο στοργή.  Εμείς στοργή δίνουμε μόνο στα βλαστάρια μας…. Ω ναι ελάτε ας είμαστε ειλικρινείς.  Μιλάμε για τα νιάτα, μόνο αν έχουμε γεννήσει. 

Λοιπόν, δεν έχω γεννήσει, αλλά νοιώθω κάθε βλέμμα τους να με ντύνει στοργή, απορία, ερώτηση.  Διψάνε τα νιάτα να μάθουνε το γιατί…. 

Που να απαντήσεις ένα τόσο τεράστιο και με ειδικό βάρος γιατί!  Γιατί ο πόλεμος, γιατί η πείνα, γιατί η αδικία, γιατί η προσδοκία του κέρδους και της επιτυχίας στο σχολείο, γιατί …..

Εμείς είμαστε σοφοί;  Νομίζω πως όχι.  Γνώστες συνταγών ζωής βεβαιότατα είμαστε, αλλά όχι σοφοί.  Η φύση η ίδια έχει σοφία γιατί είναι ελεύθερη και αυθόρμητη.  Εκεί ξεκινάει και η διαστρέβλωσή μας.  Ελευθερία δεν σημαίνει μόνο Αναρχία.  Δεν σημαίνει το δικό μου….είναι ο νόμος, ο κανόνας, ή καλύτερη θρησκεία, η καλύτερη δυναμική ……

Δεν είμαστε σοφοί, γέροι είμαστε και ας έχουμε ακόμα δυνατά τα κύτταρα μέσα μας. 

Η νεότητα στη σάρκα παρατείνετε στο πνεύμα όχι! Για αυτό θαυμάζω τα νιάτα, μέχρι και αυτά να χαθούν στο λαβύρινθο που δημιουργούμε για να λέμε ότι ζούμε με αδιέξοδα.  Και έχουμε  αδιέξοδα επίκτητα και μη, αδιέξοδα που επιβάλλονται από άλλους και μη.    Αχ όχι μην το πάτε στη διακυβέρνηση τώρα.  Σας παρακαλώ, όχι αυτή τη φορά.  Πάρτε έναν καθρέφτη καλύτερα και κοιτάξτε κάθε σημείο του ψυχικού σας σώματος και μετρήστε τις ουλές πάνω του.  Όσες και αν είναι δεν υπογράφουν σοφία.  Υπογράφουν πόνο, αφαιρετικότητα ονείρων, κυνισμό, απαξίωση, ματαιότητα και μιζέρια και πάνω από όλα έναν  ΤεΡαΣτιΟ φόβο.  Φόβο έχουμε.

Τα νιάτα λοιπόν έχουν σοφία γιατί αναβλύζουν ελπίδα, αναβλύζει από την καρδιά τους, όχι από τη σκέψη τους και προχωρούν.  Προχωρούν και κάποια από αυτά έγιναν και θα γίνουν Pioneer.

……και συνεχίζω να μαθαίνω από αυτά.

~Η δίψα για ελπίδα.~