Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018

[Ανυπαρξία]

Ανάποδα βλέπεις πιο καθαρά τα πράγματα.
Οι λέξεις χορεύουν σαν πεταλούδες πολύχρωμες στο μυαλό 'η σαν τραγούδι τζιτζικιών σε ένα καυτό καλοκαίρι.
Όλα είναι τεράστια και εσύ,
Ω! εσύ μικρή μου ανυπαρξία 
Τόσο πορσελάνινη ακινητοποιημένη και μάταιη
Ξυπνάς σε έναν κόσμο
Αλλόκοτο με θόρυβο και σιωπή.
Που σαν τεράστια δέντρα μοιάζουν σ. αυτό,
Οι Άνθρωποι
σπουδαίοι και μηδενικοί. 

[Ανυπαρξία]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου