«Αυτός που καβαλικεύει μια τίγρη φοβάται να κατέβει κάτω».

Μια γιαπωνέζικη Παροιμία ξέφυγε και πέφτει σαν κομμάτι βράχου

στη θάλασσα. 

Απόψε, κόπασαν οι άνεμοι φαίνεται. Οι βράχοι στέγνωσαν.

Φύτρωσαν ανεμώνες πάλι , σαν χελιδόνια που κτίζουν φωλιές

κάθε Άνοιξη.  Οι βράχοι στέγνωσαν από την αλμύρα των κυμάτων

Κόπασαν οι άνεμοι.  Ήρεμη και εκείνη κοιμάται στο τραγούδι των γλάρων.

Ξυπόλητος ήλιος , ένα παιδί που τρέχει στην αγκαλιά της.

Απόψε, κόπασαν οι καταιγίδες.  Στέγνωσαν οι βράχοι από μοιρολόγια

xαμένων πλοίων.

Ένα πλοίο ξενιτεύει τις υποσχέσεις αυτής της Γης. Μιας  Αγάπης.

Γράμματα πεταμένα  στα κύματα. Προσμονή. Ματαίωση.  

Μια τίγρης βρυχάται.

Σαν ένα πεπρωμένο άγριο θηρίο που κρύβεται. 

Φοβάσαι να το αντιμετωπίσεις.

Ζει μέσα σου. Ζεις μέσα του.

Απόψε, κόπασαν οι άνεμοι.  

Οι βράχοι στέγνωσαν από δάκρυα.

Έλα κοντά και άκουσε το τραγούδι των γλάρων.

Η τίγρης δεν βρέχεται. Εσύ όμως, έχεις γίνει θαλασσοπούλι.

[Η τίγρης]