Ερημιά

Ένας καταρράκτης η σιωπή της λύπης. Νιώθω την ερημιά σου.
Ζω μέσα σ. αυτήν και ας μη με αναγνωρίζεις πια. Τη νιώθω σαν να είμαι η ίδια ερημιά.

Πεταμένες σελίδες σκεπάζουν το τοπίο μου.
Μάζεψα και έκαψα κάποιες να ταΐσω τη φωτιά μέσα μου. 
Μετά ήρθε η βροχή και τα έσβησε όλα. Δεν πειράζει δεν κρυώνω και τόσο. Άλλωστε σπαρτάραγαν οι λέξεις που σου έγραφα. Πως να χωρέσει ενας καταρράκτης σε κάτι σελίδες και τόση φτώχια που κουβαλά η καρδιά σου.
Δεν αρκεί.
Είναι τόσο ήσυχα στην ερημιά αυτή. Δεν τη φοβάμαι πλέον. Συνήθισα να ζω μέσα της.
Σε νιώθω,
σαν να έγινα η σάρκα της.