[Θέλεις να ΄ρθεις;]

Θέλεις να ΄ρθεις;

Έλα αργά, όπως όλα στη ζωή μου.

Και εννοώ όλα.

Το τσιγάρο, το γαμήσι, ο διορισμός

Το βόλεμα.

Το μόνο που ερχόταν νωρίς ήταν μόνο ο θάνατος.

Και η παραπλάνηση της γεύσης

Ξεκινάς ότι είναι γλυκιά η ζωή,

Αλλά τελικά, αφήνει μια πικρίλα στον ουρανίσκο

Και καταλήγεις να ανάβεις τσιγάρο

Κάτω από μια λάμπα των 60Watt

Με μια μεθυσμένη ανάμνηση ενός οργασμού παλιού.

Η μόνη επανάσταση που έκανα, αν θυμάμαι…

Ήταν να αλλάξω κατεύθυνση σπουδών

Και αυτήν, χωρίς αναγγελία στα πέριξ

Προκαλώ τρομάρα το ξέρεις;

Αλαφιάζω το ανυποψίαστο σου

Και λες….

«Βρε παιδί εσύ; πως;»

Ε, να όλα έτσι γίνονται

Και από εκείνους που δεν σου χωρούν στο βλέμμα

Ότι μπορούν να σπάσουν τους κανόνες.

Και τους έσπασα μια φορά

Και κόπηκα!

Κόπηκα άσχημα και πλάνταξα από το φόβο!

Ερασιτέχνις λόγια είμαι σε όλα.

Και στον έρωτα και στις λέξεις που σου γράφω.

Αν όμως με θέλεις, έλα αργά

Και έλα χωρίς θόρυβο

Όπως ο γάτος μου που σερνόταν

Στο κρεβάτι  επάνω και χουχούλιαζε στα πόδια μου.

Και άφηνα το σκοτάδι να πέφτει στα βλέφαρά μου

Και ησύχαζα στην ασφάλεια ότι ανασαίνει ένα γλυκό όνειρο.

Ξέρεις και πλήττω στους εφιάλτες πλέον.

Δεν με φοβίζουν πια.  ‘Επαψα να τους θεωρώ και εφιάλτες μάλιστα.

Συνέχεια τα ίδια, όπως και το ίδιο φαγητό

Όχι απ΄αυτό που τρως, αλλά από δαύτο που ανασαίνεις.

Μια μπόχα μαζί με πατσουλί διαχέεται στους κόσμους

παχιά λόγια και υποσχέσεις

Και χύνω λέει ο άλλος και τίποτα δεν μπαίνει

στην τρύπα, γιατί όλα τρύπια είναι

και βασικά οι σκέψεις και η συνείδησή του.

Μα τι λες! Σκίζεται για την πουτάνα την άλλη

Την πολιτική!

Ξέρεις πόσο της γλύφει το μουνάκι;

Άδειασε επάνω της όλο του το είναι

Και αγκαζέ μετά τις φιλοφρονήσεις….

Φασκιώνεται συνέχεια σε κάτι φούστες

Που τον ντύνουν προστασία και θαυμασμό.

Θέλεις να ΄ρθεις; έλα αργά όπως όλα στη ζωή μου!

Αλλά χωρίς τα αξεσουάρ που με γρατζουνάνε

Αυτά, που δεν φαίνονται ξέρεις,

Αλλά κουβαλάς μέσα σου!

Φέρε μόνο βιβλία. Μόνο και εσένα.

Με ψυχή και καύλα.

Σκέτος να ΄ρθεις σαν τον καφέ που πίνεις.