Ήθελε να τον αποχαιρετίσει. Μάζεψε βροχή μέσα της να ποτίσει το χώμα που θα έσκαβε τις σκέψεις της για εκείνον. Η κάθε αυγή ξεθώριαζε μέσα της, αφήνοντας πάλι το αμυδρό φως στο δωμάτιό της. Εκεί, μόνο σκιές ζούσαν κοντά της και οι εικόνες αναμνήσεων. Παρέμενε αδέσποτη πάντα, ανέντακτη σε μοτίβα κοινωνικά. Πιτσιρίκι και ατίθαση. Ο κόσμος δεν ήξερε ότι αυτή η γη, η τόσο δυνατή μέσα της, ζούσε μέσα σε ένα όνειρο. Οι φίλοι της την ένιωθαν στιβαρή και δυνατή. Ο περίγυρός της συνετή και σοβαρή. Δεν ήξεραν ότι αυτή μέσα της ζούσε πάντα έναν πόλεμο και ονειρευόταν έναν πειρατή.
Ήθελε να τον αποχαιρετίσει. Μάζεψε βροχή μέσα της να ποτίσει το χώμα που θα έθαβε τις σκέψεις της για εκείνον. Ήθελε το χώμα να ήταν αφράτο να μαζευτούν οι σπόροι των λουλουδιών μέσα σ΄ αυτό και να γεμίσει παντού λουλούδια. Ήξερε καλά να φροντίζει τον θάνατο στη ζωή της.
Ήθελε ...... και εκεί που τα χέρια της γέμισαν χώματα, τα γόνατά της μάτωσαν από τις πέτρες, βγήκε ο ήλιος.
Δεν την άφησε.