Άνθρωποι
Ω άνθρωποι...
Μικρά βοτσαλάκια στη θάλασσα
Της Αταραξιας.
που λαμπιριζετε σαν ζαφείρια, Τοπάζι και διαμάντια
στα δάχτυλα της γης.
Ω Άνθρωποι με καρδιά σελήνης,
Περπατάτε σαν βαριές σκιές στη φλούδα της γης και
Ζείτε σαν υποσχέσεις του ζωφόρου Ήλιου.
Ω Άνθρωποι, χτίζετε την Βαβελ ξανά και ξανά
πάνω στις σπηλιές του Άδη
Για να κουρνιασετε μετά σαν μωρά στην ποδιά της Περσεφόνης.
Ω Άνθρωποι...
©Στ. Θ
