Καλοκαίρια έρχονται και φεύγουν

 Καλοκαίρια, 

έρχονται φεύγουν σαν την παλίρροια.

Σε ολογιομα φεγγάρια όλα. 

Και σε ολομεταξα δειλινά.

Καλοκαίρια.

Έρχονται φεύγουν ενώ βυθίζονται σε μικρά κοχύλια στις παλάμες μου.

Ανεβαίνω σε ένα ξέφωτο ψηλά... 

Μα μπορεί να είναι και η ταράτσα 

Τι σημασία έχει,

Όταν θέλω να δω την Ανατολή να γλυκο ξυπνά τη νιότη μου;

Μη φεύγεις. Η πυρπολημενη γη φτύνει φαρμάκι. 

Μη φεύγεις!

Θα σου χαρίσω όλα τα κοχύλια που με κέρασε η ζωή. Και δεν είναι άδεια. Έχουν μυστικά που κρύβουν μέσα τους. Έχουν γλυκούς στοχασμούς που θα σε σώσουν. 

Θα σου δώσω ταξίδια ναυτικών που χάρισαν τη νιότη τους σε εκείνη 

Τη μεγάλη αγάπη τους τη θάλασσα. 

Μη φεύγεις.

Ανεβαίνω όσο ψηλά μπορώ να δω το γλυκό ξύπνημα' σου. 

Γύρνα ψυχή μου εκεί 

πριν σηκωθεί ο μεγάλος άνεμος του Χειμώνα. 

Μη φεύγεις ακόμα στον κόσμο που απλώνεται στα πόδια σου. 

Μείνε σε αυτό το καλοκαίρι μαζί μου.

©Στ. Θ.