Στα σκοτεινά. Στην ησυχία της.

 Δεν πάω πια εκκλησία. Έχω κάτι δεκαετίες να μπω σε λειτουργία κυρίως. Δεν μπορώ το βλέμμα, ούτε του Θεού επάνω μου, ούτε του πιστού.

Ζω κοντά μόνο στις εικόνες και στα λεπτά αναμμένα κεράκια που λιώνουν ταπεινά στον αργό θάνατο της φλόγας τους.

Μέχρι εκεί.

Αν θα μπω, θα μπω στη μήτρα της όταν είναι σιωπηλή η εκκλησία, ίσως να κρυφτώ. Να σιωπήσουν όλες οι φασαρίες μέσα μου. Και οι φασαρίες των άλλων.

Τότε, ναι θα μπω. Θα πάω στην άκρη θα χωθώ ανάμεσα στις προσκυνημενες εικόνες των Αγίων. Δεν θα προσευχηθώ. Δεν θέλω να ενοχλήσω με καμία παραφωνία πίστης και δοξασίας μου την Αγάπη Του.

Ξέρει άλλωστε ποια είμαι.

Ξέρει ότι μπήκα να κρυφτώ από τη φασαρία για λίγο.

Στα σκοτεινά. Στην ησυχία της.

©Στ.Θ

.       

©Στ.Θ.