[Άνθρωποι_δέντρα]

Θα σας πω κάτι τρομακτικό αλλά είναι αλήθεια.
Δεν μου λείπουν οι άνθρωποι.
Η ησυχία μου λείπει.
Ακόμα και στον ύπνο μου, ακουω την βοή τους και την φλυαρία τους.
Μου λείπουν όμως τα δέντρα.
Μου λείπουν οι άνθρωποι αυτοί που μοιάζουν σαν πελώρια δέντρα.
Που σιωπηλά στέκουν στο τραγούδι του ανέμου και των πουλιών που φωλιάζουν μέσα τους.
Αυτοί οι άνθρωποι μου λείπουν.
Οι δυνατοί, οι σοφοί, οι ήρεμοι.
Μου λείπουν και πολλά άλλα.
Όχι όμως οι άνθρωποι.
Είναι τόσο τρομακτικη η μοναξιά τους.
Τόσο άδεια η καρδιά τους.
Τόσο άγευστη η σκέψη τους.

Όχι δεν μου λείπουν οι άνθρωποι.
Και είναι η αλήθεια

[Άνθρωποι_δεντρα]