Το δέντρο

Το δέντρο

Να γίνω δέντρο/να γίνω ανάσα
να με αγγίζεις σαν δροσερό  αεράκι στις απολήξεις μου/
Σαν ψιλόβροχο φθινοπώρου /
σαν φεγγάρι ολόγιομο ενός ξεχασμένου καλοκαιριού/
Αλλά εγώ, εκεί, να τρεφομαι από γη και αλάτι/
από πεθαμένα όνειρα και ελπίδες
για σένα ....
εκεί, να γράφεις  στο γυμνό κορμό μου, έστω κατά λάθος και,
από αναμονή
της τέλειας στιγμής σου.
"Σ. Αγαπώ"

[Διάλογος με το πεπρωμένο]

Επιτρέπεται να λες ότι είσαι δυστυχισμένος άνθρωπος ;
Ναι, επιτρέπεται, γιατί αλλιώς θα ήμουν μια ψευδαίσθηση.
Μα έχεις τα πάντα τουλάχιστον σταθερά και κυρίως υγεία πώς μπορείς να θεωρείσαι δυστυχισμένος ;.
Από ενοχή !
Κάθε πλάσμα γύρω μου και κάθε πληγή που ανοίγει σε κάθε ζωή που υπάρχει γεννημένη,
με κάνει δυστυχισμένο, αλλιώς θα ήμουν
μία αυταπάτη ευτυχίας.
Και τότε θα ήμουν μόνος.
Ξέρεις...αυτή η ευτυχία έχει
αφόρητη μοναξιά στη σιωπή της.
Ναι είμαι ένας δυστυχισμένος άνθρωπος και κάθε φορά κόβω ένα κομμάτι από την ευτυχία μου να λιγοστεύει η πείνα των άλλων.
Μόνο έτσι η μοναξιά αντέχεται.
[Διάλογος με το πεπρωμένο]
© Στ. Θ