[Στην Απόδραση του πεπρωμένου]

Υπάρχει ένα γυμνό σώμα που δεν έχει σάρκα φλέβες αίμα κόκκαλα ιστούς.
Είναι η ψυχή μας.
Χωρίς σημάδια αλλά γεμάτη πληγές και στάχτη από μια φωτιά που σιγοκαίει αιώνες υπόσχεσης.
Ζει σαν πεταλούδα για ένα περίεργο και ασήμαντο λόγο στο απέραντο  χτύπο του χρόνου.
Μια ζωή μόνο.

Έζησα πολλές γυναίκες μέσα μου σε αυτά τα κύτταρα που υπάρχω σ. αυτήν τη  σάρκα που άλλοτε ήταν όμορφη σαν ένα τρυφερό μπουμπούκι.
Και έζησα αυτές τις γυναίκες από καταβολής κόσμου, από γενιά σε γενιά σε κάθε πεπερασμένο μου .
Και άλλαζα μορφές.
Μια ψυχή σε τόσες αποχρώσεις γυναικών ...
Και ενώ σε περίμενα σκαρφιζόμουν πως να αποδράσω από αυτό.

[Στην Απόδραση του πεπρωμένου]
©Στ. Θ.