Νύχτες...νύχτες .... νύχτες
τις μετρώ ακόμα και με ήλιο σκληρό
Νύχτες που μένουν σε σιωπή
νύχτες με καλό scotch και πάγο
έτσι, να γλυκάνει το σπίρτο της γεύσης του.
Νύχτες με σένα.
Νύχτες χωρίς εσένα, αλλά δίπλα μου
χωμένος στη σκιά στον τοίχο
χορεύεις τα μπλουζ; δεν σε ρώτησα ποτέ.
Νύχτες με Φεγγάρι, νύχτες με μουσική
απο ένα μπαράκι μικρό
γεμάτο κορμιά στριμωγμένα.
Νύχτες που βάδισα ξυπόλητη
στο φιλί σου.
Νύχτες με τσαλακωμένα σεντόνια
με σκισμένα γράμματα.
Νύχτες χωρίς έλεος
....μοναξιάς που φέρνει η πολυκοσμία,
ο συνωστισμός γνωριμιών
άκυρων, άκαιρων, άγευστων.

Νύχτες.....

Πτώση

Ένας συγκλονιστικός έρωτας δεν μπορεί να γίνει ποτέ φιλία.
Νομοτελειακά γίνεται ο Γκρεμός σου.

Πτώση!~

Και αν.....

Είτε με ήλιο, είτε με σελήνη

Είτε με φίλο, είτε με εχθρό

πορεύομαι

σε δρόμους γεμάτο κόσμους

μοναχικούς, πολύβοους, σκονισμένους

νοσταλγικούς ή μελλοντικούς

και με ό,τι αποσκευή....

άδεια ή γεμάτη φλυαρία και αφηγήσεις,

με όποιο κουράγιο ή σπάσιμο της αντοχής

με έρωτα ή πένθος,

....ίσως και με ένα φιλί ενός παιδιού

Αυτοί οι δρόμοι, με οδηγούν στο ίδιον προορισμό,

στη φωλιά της καρδιά μου, σαν πεπρωμένο.

Δυαδικότητα και Υπόσταση.

Διαίρεση
Πρόσθεση
Αφαίρεση

Ποιο πρόσωπο έχει η Ψυχή;

Αγαπώ το μισοσκόταδο/
να αντανακλάται πάνω μου, έτσι που να φαίνεται η ένταση στο φωτισμό χωρίς δόξα/
λίγο πριν κοιμηθεί η ανάσα του στο σώμα μου/
έχει μια συνεσταλμένη ύπαρξη και μυστήριο/
Ναι, μυστήριο, γιατί το απογύμνωνα είναι χωρίς ουσία..../
ποτέ δεν είχε ουσία για μένα η δόξα του!/
Έχει όμως, μια δειλή εξομολόγηση η αγάπη του.

 [Μισοσκόταδο]