Σαν το φως που σκίζει το παχύ ιδρωμένο σώμα του σκοταδιού. Σαν πνοή στην ασφυξία στις φλέβες σου. Σαν ένας μονόλογος δραματικός που ξεκινά σαν μοιρολόι και καταλήγει ένα νανούρισμα στο Θάνατο της Αθωότητας. Σαν δάκρυ που τρέχει να κυλήσει στο γκρεμό της Ειρωνίας. Σαν φωτιά μάχης που αργοσβήνει σε άδεια από ανεμώνες τοπία. Σαν δηλητήριο που θα νεκρώσει την Ανυπαρξία.
Σαν εκείνη τη Στιγμή που παραμόρφωσε τη Σάρκα. Σαν Αγάπη που πλημμύρισε το Άδειο σου.
Σαν βελόνα από στάχυ που καρφώθηκε στο μάτι του βράχου.

[Βελόνα στο μάτι]