Και καθώς έπεφτε ο μανδύας της νύχτας,
καμία σκιά, μα καμία πια
δεν φάνηκε στη ζωή της.
Ήταν η μελωδία της καρδιάς της που ακούγονταν μονάχα, καθώς έκλειναν οι φτερούγες των αγγέλων στην προσευχή τους για ζωή.
Μια υπόσχεση ότι θα ερχόταν πάλι το φως, πάλι η νέα μέρα.
Και το ήξεραν όλα τα πλάσματα της φύσης. Όπως το ήξεραν και τότε...
Καμία σκιά δεν υπήρχε εκεί. Πώς άλλωστε μπορούσε να υπάρχει.
©Στ. Θ.
