Και γράφτηκαν καλοκαίρια πολλά πάνω στην ατσαλακωτη νιότη μας. Και ήπιε Ερωτας τα φιλιά μας.
Και δροσιστηκαν τρυφερά με δάκρυά μας τα φεγγάρια
_ τα μικρά και τα μεγάλα_ όπως μοσχοβολουσαν νυχτολουλουδα σε πήλινες γλάστρες στις ταράτσες.
Και μια πόλη....
να περπατα σε δειλινά μενεξεδένια...
και όλα αυτά που γράφτηκαν στην ατσαλακωτη νιότη μας, θα μείνουν νοσταλγικές διηγήσεις στα σιωπηλά μονοπάτια μας.
©Στ. Θ.
