[Η σιωπή στον Παράδεισο]

Σιωπή έχει απόψε ο παράδεισος.
Σώπασαν τα φτερουγίσματα των αγγέλων_ Και εσύ_
Μια πεταλούδα με τα φτερά της αθανασίας
Ζητάς να ζήσεις_ Σαν ποίημα
που κυλά στις φλέβες μου.

 [Η σιωπή στον Παράδεισο]
© Στ. Θ.

[Οι μεταξένιοι άνθρωποι]

-Τι έχετε να πείτε για τους μεταξενιους ανθρώπους ;
-Ω! Στην αθανασία μου δεν συγκρίνονται όπως και στη ευθραυστοτητα μου !
- Λέτε να πονούν λιγότερο ;
- Δεν ξέρω αν πονούν λιγότερο από μένα που είμαι ένα γλυπτό. Ένα σκληρό κομμάτι γύψου.
Σίγουρα όμως τσαλακωνονται  και τσακίζουν πιο καλά. Αυτό τους κάνει να τους λατρευουν.
- Εσάς, δεν σας λατρεύουν;
- Αλήθεια πιστεύετε ότι αγαπιέται η αθάνατη ψυχή μου; Αύριο, μπορεί να βρεθώ με κουτσουλιές και σάπια  σκόνη. Ενώ οι μεταξενιοι άνθρωποι, κοίταξτε πόσο όμορφα τσακίζουν με τον άνεμο, σαν να χορεύουν μαζί του.

 [Οι μεταξενιοι άνθρωποι]