[Ο τυφλός συλλέκτης βιβλίων.]

[Ο τυφλός συλλέκτης  βιβλίων.]

-Όλα αυτά τα στοιβαγμένα βιβλία τα έχετε διαβάσει ;
-Ισως. Έχει κάποια σημασία ;

Είναι πολλά, πολλά.
-Και η ζωή έχει πολλά, τα έχεις όλα ζησει ;
Όχι!
Θα μάθεις όμως ότι υπάρχει η υπόνοια... να υπάρχουν.
Και αυτό έχει σημασία.
Να κοιτάς το τοπίο έξω από το παράθυρο
Και κάθε φορά, σε κάθε εποχή η εικόνα, η γεύση του ανέμου
Οι περαστικοί, τα γέλια των παιδιών που μεγαλώνουν
Η μικρή μαργαρίτα που φυτρώνει απρόσκλητη στο κράσπεδο.
Έχεις την υπόνοια, ας πούμε αλλιώς την υποψία  της ιστορίας και όταν ακουμπήσεις ένα από αυτά
Τα βιβλία διαβασμένα και αδιάβαστα θα ξεδιψάσεις. Θα ξεπεινάσει το βλέμμα σου.
Η υποψία θα γίνει βεβαιότητα ή ακόμα και ανατροπή.
Υπάρχουν λοιπόν, τα έχω λοιπόν όταν δεν θα έχω  να βλέπω τίποτα έξω από το παράθυρο,
Σου απάντησα ;

(Άγγιξε με τα μεταξένια της δάχτυλα  το πρώτο βιβλίο και γύρισε την πρώτη του σελίδα).
Ας ξεκινήσουμε την ιστορία.

© Στ. Θ.