[Προσωπογραφία]

Στους ανθρώπους βλέπουμε τη διαδρομή μας.
Οι καθρέφτες μας, μιλούν για τη δική μας ιστορία, σαν μια αφήγηση ενός [άλλου] πέρα και εκτός μας.
Σπάμε το είδωλο γιατί δεν αντέχουμε τον επίλογο.
Για πολλά [γιατί]
Για τα σημάδια που γράφονται από την υπόσχεση του χρόνου.
Για την ανυπαρξία του άφθαρτου.
Δεν υπάρχει αναίμακτη φυγή.
Δεν υπάρχει αφήγηση, χωρίς σπασμένα είδωλα, σε χίλια κομμάτια μας.

[Προσωπογραφία]
©Στ. Θ.

Αφήγηση

Αντιθέσεις, θέσεις, σκέψεις.
Καρφιά και πούπουλα
κραυγάζει μια πολιτεία της ψυχής,
σωπαίνει ένα σπουργίτι στην καρδιά μου.
εσύ εγώ
απόλυτα σημεία μιάς ιστορίας.
 Ο μονόλογος ρίχνει αυλαία.
Χειροκροτήματα ενός απρόσωπου θεατή.
λέγεται και μοίρα

Αφήγηση

© Στ. Θ.