Υπάρχουν και οι Αδέσποτοι [π]οιητές χωρίς Pedigree.... 
Πλάσματα στα αζήτητα της μοίρας τους, που πίνουν έναν ήλιο και ένα φεγγάρι και ουρλιάζουν στους κεραυνούς. Δεν φοβούνται παρά τη βροχή της μοναξιάς. 
Τρώνε αποφάγια μεγαλόστομων menu και αν μπουν σε αγέλη ..... εξαιρετικά σπάνιο το υπογραμμίζω αυτό, το κάνουν για φάση του λέμε "πάμε παρέα" στο πουθενά μας. Αυτοί λοιπόν οι αδέσποτοι ποιητές, έχουν στη φλέβα τους πύρινο αίμα που ξεπηδάει σαν λάβα με ορμή από την καρωτίδα τους. Αν πεθάνουν, θα πεθάνουν σε μυστικά μέρη, κρυφά από τα αλαζονικά βλέμματα των ανόμοιων τους. Θα πεθάνουν ανώνυμοι και μόνοι, όπως ζουν. 
Σκιές στις σκιές σας.

Ο φασισμός μου προκαλεί φρίκη.
Είναι ένα τέρας που επωάζεται άνετα στην κοιλιά του Εγώ.
Λίγο σάλιο και σάπια υγρά αποσυντεθειμένων υποσχέσεων...
άνετα επωάζεται το αυγό του μέσα μας, αν δεν ξεριζώσουμε
το φίδι αυτό πριν μας καταπιεί τα σπλάχνα.
Και σε σένα, που σκέφτεσαι σαν φλόγα καντηλιού
αδύναμου να σβήσει....
δεν σε γλιτώνω απο την ευθύνη αυτή, ούτε εμένα.
Δεν σε γλιτώνω απο την ευθύνη αυτή!
γιατί ξέρεις ότι θα αποδράσει απο το στόμα μας
Το φίδι.